Praca prezentuje zagadnienia związane z opracowaniem i implementacją trójwymiarowej metody tensorów dla oceny deformacji twarzowej części czaszki w oparciu o dwie pary wzajemnie prostopadłych teleradiogramów. Przedstawia ideę metody oraz definiuje parametry służące ilościowej ocenie deformacji, a także podaje algorytm obliczeniowy. Jako dane wejściowe traktuje pary wzajemnie prostopadłych teleradiogramów, prezentując warunki, jakie muszą być spełnione, aby tworzyły one wiarygodny trójwymiarowy cefalogram. Praca omawia także ograniczenia metody oraz porównuje ją z tradycyjną metodą płaszczyznową.
Historia zmian
Data aktualizacji: 18/02/2016 - 15:10; autor zmian: Piotr Gawron (gawron@iitis.pl)
